آموزش های حین بستری

آموزش های حین بستری براساس بیماری های شایع هر بخش که باتشکیل کارگروه درون بخشی هربخش  استخراج  شده است درطول بستری به بیماران داده می شود.

خودمراقبتي عملي است که در آن، هر فردي از دانش، مهارت، و توان خود به عنوان يک منبع استفاده ميکند تا به طور مستقل از سلامت خود
مراقبت کند. منظور از "به طور مستقل"، تصميم گيري درباره خود و با اتکا به خود است. البته اين تصميم گيري ميتواند شامل مشورت و کسب
کمک تخصصي يا غيرتخصصي از ديگران (چه متخصص، چه غيرمتخصص) نيز باشد. اگرچه خودمراقبتي، فعاليتي است که مردم براي تامين، حفظ و ارتقاي سلامت خود انجام ميدهند؛ ولي گاهي اين مراقبت به فرزندان، خانواده، دوستان، همسايگان، هم محليها و همشهريان آنها نيز گسترش مييابد. خودمراقبتي رفتاري است داوطلبانه، فعاليتي است آموخته شده، حق و مسئوليتي است همگاني براي حفظ سلامت خود، خانواده و نزديکان. خودمراقبتي يعني ما رفتارهايي انجام دهيم که مراقب باشيم بيمار نشويم يا اگر بيمار هستيم زودتر خوب شويم ويا اگر ناتوان هستيم عوارض بيماري ما زودتر بهبود پيدا کند.

خودمراقبتي موجب ارتقاي سلامت و کيفيت زندگي، افزايش رضايت بيماران، منطقي شدن استفاده از خدمات (نياز کمتر به مشاوره ارايه دهندگان خدمات در مراکز بهداشتي، کاهش ويزيت بيماران سرپايي و کاهش استفاده از منابع بيمارستاني) و نيز کاهش هزينه ها مي شود.
مردم را از نظر سلامت و بيماري مي توان در سه گروه اصلي و شش دسته فرعي جاي داد: گروه اول افراد سالمي هستند که مي توانند در دو دسته کوچک تر قرار بگيرند.طبقه اي که استعداد بيمار شدن را ندارند و دسته اي که مستعد ابتلا به بيماري هستند.

گروه دوم بيماران هستند که در دو دسته قرار مي گيرند: آنان که بيماري پنهان دارند و دسته اي که بيماري در آنها آشکار شده است.
در اين گروه نيز دو دسته قابل تعريف است: افراد با عوارض قابل برگشت و کساني که عوارض غيرقابل برگشت بيماري دارند.
به عنوان مثال در زمينه بيماري هاي عروق کرونر، گروهي هستند که استعداد ابتلا به اين بيماري ها را ندارند و از نظر ويژگي هاي ژنتيکي و رفتاري در معرض خطر بيماري هاي قلبي نيستند. گروه دوم کساني هستند که استعداد مبتلا شدن به اين بيماري ها را دارند. مثلا افرادي که زمينه خانوادگي مثبت دارند، يا ويژگي هاي بدني يا رفتاري دارند که آنها را در معرض خطر ابتلا به اين بيماري ها قرار مي دهد.